Cesarstwa Łac
Encyklopedia PWN
augustales
stowarzyszenia rel. w staroż. Rzymie związane z kultem cesarzy;
[łac.],
Awentyn, łac. Mons Aventinus, wł. Aventino,
jedno z siedmiu wzgórz w południowej części Rzymu;
Baldwin II, ur. 1217, Konstantynopol, zm. 1273,
ostatni cesarz Cesarstwa Łac. 1228–61;
Barbaricum
termin używany w okresie późnego antyku, poczynając od III w. n.e. (poświadczony w inskrypcjach), a rozpowszechniony w IV w. (m.in. przez Ammianusa Marcellinusa) na określenie obszarów położonych w kontynentalnej Europie poza rzymskim limes, tj. na północ od Dunaju i na wschód od Renu;
[łac.],
Bizancjum, gr. Byzantion, łac. Bysantium,
kolonia gr., zał. 668 p.n.e. przez doryckie m. Megara na miejscu wcześniejszego trackiego osiedla Lygos, po eur. stronie Bosforu, u jego południowego krańca.
bizantyńskie ogrody, ogrody bizantyjskie,
kontynuacja tradycji hellenistycznej i rzymskiej sztuki ogrodowej w cesarstwie bizantyńskim, między IV a XV w., wzbogacona o wpływy bliskowschodnie i perskie.
